Contactwandelen op de Ginkelse hei

een wandelsonnet

wandelen op de Ginkelse hei

[de eerste dag van mijn nieuwe boek]
een wandelsonnet

ik navigeer bewuster in een groep
vertrek van wie me tegenstaan, de ogen
van wie de toon of voice me heeft bedrogen
tevoren ging dat niet zo floep floep floep

‘altijd happy positief, daar hou ik niet zo van!’
’t ontglipte me met humor, hard, voor iedereen te horen
geen mens die met mij matchen wil, mij zalig wil bekoren
terwijl de heide bloeit, zie ik er uit als crisisman

okay er komen nieuwe kansen
maar Ginkel geeft me nu vast lucht
ik vind! en staak mijn wild gezoek

bedeesd gaan scheutjes taalgras dansen
in mijn schoot ontstaat een vrucht
er kiemt een basis van dit boek

De ingang

de zoektocht van een gedicht is flow

ingang van de bibliotheek 'de tweede verdieping' in Nieuwegein
ingang van de bibliotheek ‘de tweede verdieping’ in Nieuwegein
plaats van de workshop zes weken lang


de zoektocht van een gedicht is flow
het einde van alle pelgrimstochten
wat heb ik veel tijd verspild
aan pad, doel
fundering en richting

de zoektocht van een gedicht is flow
het einde van alle pelgrimstocht

een goed begin van mijn schrijfvakantieboek
de workshop: ‘spice up that poetry’
van Ingmar Heytze
de zoektocht van een gedicht is flow

okay, daarna volgt nog redactie, gepuzzel
ambachtelijk gedoe
maar branding bron en geruis
het aanspoelen van een gedicht is de flow

Je hoeft je niet aan een gekozen vertellersperspectief te houden

Ik toon aan aan de hand van het begin van Roos van Vlees van Jan Wolkers dat je je niet aan een gekozen vertellersperspectief hoeft te houden

Je hoeft je niet aan een vertellersperspectief te houden. Als je maar bewust bent van wat je doet en je lezers het kunnen volgen. Dit toon ik hierbij aan aan de hand van het begin (na een aantal zinnen) van Roos van Vlees van Jan Wolkers. Hier heb ik voor de duidelijkheid witregels in aangebracht. Het is niet altijd duidelijk wie aan het woord is, maar het is wel duidelijk wat er verteld wordt! Daar gaat het mij om. Het gaat om ‘ongemerkte’ overgangen in vertellersperspectief.

Tot het donkere kattelichaam zich achter hem van de dekens losmaakt en de poes op zijn schoot komt zitten. Dan wordt de duisternis ineens ruimtelijk en gaat hij voorwerpen onderscheiden: de tafel, de stoelen, de bladeren van de ficus.
(alwetende auctoriale verteller)

Als ik nu verstandig was, zette ik Samuel op de grond, draaide de verwarming open en ging mijn oefeningen doen. Dan zou ik ermee klaar zijn als het licht begint te worden. Dan had ik een lange weg voor me om te werken. Hij neemt de poes in zijn armen en drukt haar tegen zich aan.
(monoloog interieur, je zou kunnen zeggen er is overgeschakeld naar het ik-perspectief, je kunt ook zeggen de auctoriale verteller is nog aan het woord, want het fragment wordt auctoriaal afgesloten. Je zou enkel die laatste zin auctoriaal kunnen noemen.)

-Je hebt goed geslapen en je bent gezond, want je hebt een droge neus. Maar als ik zo met je blijf zitten vrijen, wordt je neus nat en valt er een druppel op mijn hand. (monoloog interieur)

De kat begint te spinnen terwijl ze kopjes tegen zijn kin geeft.
(auctoriaal)

Het enige levende wezen, dat nog van mij houdt, denkt hij

Hij glimlacht en schud zijn hoofd

En mijn twee kinderen dan? En Sonja? Zij misschien ook wel. (dit is eventueel meer personaal, vanuit de hij verteld, dat gaat dan weer over in monoloog interieur: ) Wat weet ik er van? We kijken elkaar nooit meer aan et cetera.

Mijn advies, doe wat je wil wat vertellersperspectief betreft, maar ben je bewust van wat je doet en van het feit of het duidelijk en aantrekkelijk overkomt bij je lezers. Schakel zoveel je wilt.

Ik ga in mijn eigen boek ook schakelen met perspectieven. Ik wil profiteren van het feit dat je in een alwetend perspectief met ieder personage mee kunt schrijven en ook ‘objetieve’ beschrijvingen kunt geven, in en uit kunt zoomen. Maar ik wil ook profiteren van de directheid en de levendigheid van het ik-perspectief.

Reis Licht

Volgens de Nederlandse filosoof Ruud Welten, word je van reizen geen beter of interessanter mens. Volgens Seneca is reizen vooral een vlucht voor jezelf. Wat ik met die opvattingen moet? Geen idee.

Toen ik van mijn zilvervloot zo’n drie maanden naar de kibboets ging, ontdekte ik dat veel joden die zich gevoelsmatig jood voelden, atheïst waren. Ik leerde over het Israëlisch-Palestijnse conflict en over allerlei nationaliteiten. Zo deed ik ervaring op uit de eerste hand. Ik voel me meer verwant aan de opvatting van Ludwig Witgenstein: Reis licht en ben vrij van overbodige ballast.

Voor reizen hoef je ook niet ver weg. Het kan in je hoofd of bij het lezen van een boek

Hoe verder?

twee gedichten die mij inspireerden

Een tweeluik gedichten, ‘oversteek’ van Dorien de Wit en ‘Hoe je verder moet’ van Remco Ekkers, met dank aan Wouter van Heiningen.
Zij inspireerden mij om weer verder te gaan met schrijven aan mijn boek

oversteek

je staat op de rand van de stoep
alsof je op de rand van een klif staat

je weet niet of overgave
een beweging naar voren of achteren is

je draagt een koffer in je hand
maar eigenlijk houd jij je daaraan vast
terwijl je wiebelt op je benen

niet als twijfel maar een teken
van de ander die in je zit

iemand die in je lichaam beweegt
iemand die een reserveleven maakt
voor als het eerste mislukt


Hoe je verder moet

Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit

over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis dat al in de mist
is verdwenen en straks vergeten.

Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de plassen, het beeld
van de takken waar je
tussen hangt, pats!
in het water.

Zo kom je verder
weg van wat is geweest.

Mijn boek en ‘Middernachtbibliotheek’

Kleine vergelijking van mijn boek dat ik aan het schrijven ben met dat van Matt Haig: ‘Middernachtbibliotheek’

Middernachtbibliotheek

Mijn boek en de Middernachtbibliotheek

Schrijfcoach Kelly Meulenberg had mij een boek aangeraden: Middernachtbibliotheek van Matt Haig . Wat mij betreft een geweldig boek!

Het is een boek over de zin van het leven. Daar schrijf ik ook over. Thema’s in Middernachtbibliotheek zijn zelfacceptatie, zelfmoord, de wil om te leven, eigenlijk gewoon leven met alles erop en eraan. Keuzes maken en niet blijven hangen in spijt over allerlei fout genomen afslagen. Hoe ben je iemand in het leven en hoe kun je ‘gelukkig’ zijn.

Mijn eigen boekthema’s in het boek dat ik aan het schrijven ben, zijn: mens zijn onder mensen, neerdalen in jezelf, zelf ook onderdeel uitmaken van het bestaan en niet alleen maar op zoek zijn naar het wezen van de mens. Hoe gaat dat lukken?

Middernachtbibliotheek is Nora’s verhaal, je voelt, beleeft en groeit met haar mee. Mijn eigen boek is mijn verhaal, in de vorm van een autobiografische roman. Ik schrijf net zo realistisch en filosofisch als Matt Haig , helaas nog niet zo beeldend, boeiend en goed gestructureerd opgeschreven. Ik moet mijn hoofdpersonage nog veel meer body en karakter geven. Wat dat betreft voel ik mij wel verwant met de aan zichzelf twijfelende Nora. Verder moet ik in mijn boek de groei van het personage beter vormgeven.

Andere personages zijn in het Middernachtbibliotheek niet echt diep uitgewerkt. In mijn boek is dat ook zo. Hun rol is leidend, spiegelend, aanzettend tot weer verder reizen. Mijn hoofdpersonage zoekt contact met anderen en spiegelt zich aan hun leven c.q. hun idee over het leven. Iets anders dus dan het recept van Middernachtbibliotheek.

Maar uiteindelijk moet mijn hoofdpersonage toch ook zelf een antwoord geven op wat hij met zijn leven aanvangt, net als Nora. Nora pleegt zelfmoord en wordt wakker in een tussengebied tussen dood en leven, de middernachtbiblioteek , die vol staat met boeken over alle mogelijke levens van Nora, als ze op beslissende momenten andere keuzes had gemaakt. Ze mag nu uitvinden hoe die mogelijke levens zouden zijn geweest. Zo weven zich allerlei geschiedenissen van Nora aan elkaar, tot ze zelf tot een conclusie komt. Het boek heeft mij enorm geïnspireerd. Het beste boek, dat ik sinds tijden gelezen heb ook qua schrijfstijl

onderweg

een mini reistekst in 8 senryu naar mijn boek

te voorschijn komend
de aanwezigheid in mij
van verloren niets

alles kan zover
het ooit kon; dat wat mij leidt
loopt nu met mij mee

ik verdwijn niet meer
in een droom van mij of jou
al fantaseer ik

ik wil onderweg
schrijvend aan een boek werken
dat was mijn besluit

zo is geboren
wat anders nooit ontstaan was
deze ontdekking

overgebleven
uit alles dat mij verliet
schrijvend en schrappend

deze uitdrukking
van een leiding die altijd
in mij beschikbaar

mij voedt en zin geeft
waarop ik vertrouwen kan
en geboren word

Kanaalgroei en captions

Hoe ik mijn youtubekanaal liet groeien, en hoe ik toch mijn eigen weg blijf gaan. Het gaat niet alleen om scoren.
Ik vind dat altijd moeilijk op een youtube-kanaal. De neiging om achter algoritme, views en likes aan te lopen…

In de eerste korte video experimenteer ik met de nieuwe functie ‘captions’ in Premiere Pro.

Het is eigenlijk een laatste verhaaltje over een trein, de buffel: op weg naar een volgende stap, een soort tussentijds verslag. Het leven is een reis. Wandelen op intuïtie.

3 jaar geleden had ik een soort sollicitatie-filmpje gemaakt van een minuut naar aanleiding van en over de buffel. De treinstellen, nog lang niet versleten, zouden toen nog naar Roemenië gaan. Dat filmpje ging een half jaar geleden ineens lopen en is inmiddels 30.000 keer bekeken. Met name in India. Daar kwamen de meeste views vandaan. Ik ben bij dit algoritme een beetje aan gaan sluiten [had er al ervaring mee met een dierenkanaal dat ik gehad heb, dat ook via India ging lopen]

Ik heb daarbij aansluitend een aantal maanden geleden een registratie filmpje gemaakt van een buffeltransport naar Polen met een muziekje eronder. Dat is inmiddels ver over de 50.000 views. Mijn dode kanaal groeide van 50 abonnees naar 270 nu.

Wat ik van de captions erg aantrekkelijk vind is:

Je kunt ze gelijk intikken en erna bewerken, zonder gedoe. Zo kan ik het verhaal van de video ook zien ontstaan. Je kunt ‘m opslaan als SRT-file (of als tekstfile). Je kunt ‘m bewerken met kladblok. Ik heb de Nederlandse tekst vervangen door een Engelse en de SRT-file geupload naar Youtube. [ je moet dan wel eerst de taal van je video op Engels zetten] Ik had de Nederlandse tekst boven gezet. Mensen op youtube, die ‘m in het engels willen zien, krijgen ‘m onder te zien. Zo heb je ‘m tweetalig. Of het helemaal ideaal is weet ik niet.

Maar nu wil ik echt weer meer met schrijven bezig gaan. Dat wil ik ook op dit kanaal gaan doen. Het gaat zich wel wijzen, maar de groei zal minder zijn 😉 Uiteindelijk moet je toch je eigen weg gaan 😉

De tao van Thijs


Mijn boek, de tao van Thijs, is (tijdelijke) vastlegging in woorden van wat ik heb willen uitdrukken. Had ik het niet geschreven, dan was het voorbijgegaan, weggezakt, gemengd met van alles en nog wat. Het boek is onderdeel van mijn (levens)weg. Mijn weg wijst zich vanzelf als ik loop nu. Ik verenig mij met dat wat uitgedrukt wil worden. Ik ga nergens heen, tot ik aangekomen ben, open van geest en ontvankelijk. Dat is ook wat ik uit wil dragen, het leven nemen zoals het komt. Carpe diem. Beschikbaar zijn.

Beschikbaar met alles dat in me zit. Dat ook . In overeenstemming met wat er aan de hand is. Uiteindelijk is het geen verhaal