een boek schrijven in callosa 2


Een boek schrijven in Callosa

het instituut kerk
de rug toe gekeerd en weg
van regel en dwang

van mank celibaat
dichte wrange mannentaal
zonder sprankeling

het evangelie
bekeren, overtuigen
niet vrij, niet mijn stijl

hoe moet een haiku?
hoe moet een lof? hoe een God?
hoe een hoe? en hoe?

treuren is voorbij
wie het instituut kerk verlaat
heeft niets te vrezen

Wat heeft het voor een zin me met iemand te identificeren? Inzichten veranderen, de mode, de wereld, ook ik. Een boek modelleren heeft ook geen zin; als het maar contact maakt met iets in jezelf.

Na uitgevallen treinen en vertraagde bussen onderweg ben ik toch nog voor middernacht gearriveerd in mijn hostel in Valencia. Interrailen mag meer, reizend schrijven kan weer! Dit boek eindelijk afmaken: ik zeg volmondig ja. In de keuken stamelt de uitbaatster Engelse woorden. Het hostel is verder leeg.
’Wat mag ik allemaal gebruiken,’ vraag ik. Het onzeker gebrabbel verandert in een angst-aanval. De energie die er hangt, doet me zeggen wat ik eigenlijk intuïtief door de telefoon al had willen doen: ‘Puedo entender el español. Ik versta Spaans. Moeizaam communiceren was het. Ze had me via een chat van booking.com laten weten, aanwezig te zijn, maar was er dus niet. Aanvankelijk kreeg ik haar antwoordapparaat. Ik was vriendelijk, maar ook wel kwaad en moe en misschien wat dwingend omdat ik niet meer zeker wist of ik nog wel een kamer zou bemachtigen. Ik moest nog een uur wachten, daar kwam het op neer. Zij wilde het uitleggen, maar haar woorden bleven warrig. ’Okay’, zei ik, ’ik zie het allemaal wel.’

Bijna automatisch verzink ik in wat in me omgaat en ontspan. Niet met haar angst mee gaan, niet de therapeut uithangen. Niet op het telefoongesprek terug komen: dat zijn de gedachten in mijn hoofd. Laat ontstaan, wat er ontstaat. Ook mijn eigen onzekere ladekastjes gaan open. Zij krijgt er onmiddellijk vleugels van en levendige ogen. ’Bedoel je materiaal uit de keuken of comida (eten)?’ Haar toon is nu licht en opgewekt.
‘Si, comida.’ Toen ik haar voor het eerst in levende lijve zag, leek ze me ook gelijk de kwaadste niet.

Ze doet de ijskast open, kijkt rond en wijst op ham, kaas en tostibrood. De ham glazig, de kaas, uitgedroogde harde plakken half nog in het aanbiedingszakje uit de supermarkt, het tostibrood, vochtig en klef. In mijn kamer vier ik dat ik de laatste trein naar Valencia heb gehaald met een gore tosti en een blikje zwaar bier, dat er ook nog stond. Ik ben er gewoon! Olé! Nog blijer was ik met het feit dat ik contact had puur op grond van wat er in me omging. Zo wil ik schrijven, zo wil ik reizen, zo wil ik zijn. Ik ben er!!!

De volgende dag wenst de uitbaatster mij een goede reis. Haar stem klinkt zacht en vriendelijk.
’Gracias,’ zeg ik opgelucht, dankbaar voor wat er zich tussen ons heeft afgespeeld. Onzekere golven losten zich op in helder rustig water. Zachtjes juich ik. Ik sta op gelijke voet met haar. Dit contact, deze uitwisseling! Haar niet zo frisse voedsel, wat maakt het uit? Ze gaf het graag. Wat is er vreemd aan een angstaanval? Ik raak er zelf niet meer door van van mijn stuk. Wie weet wat haar triggerde? En misschien riep mijn doen en laten ook wel wat op? Wie weet? Ik stel google maps in en loop richting busstation.

licht en loom vinden
benen, zich los wandelend
hun eigen voeten

niet meer wegzinkend
in natte zuigende gaten
lopen zij hun weg

De aroma van vers gezette koffie smelt op mijn tong; het broodje chorizo geurt alsof het vers uit het paradijs is gevallen. Buiten op het terras van het stationsrestaurant is het goed toeven. Over een uur gaat de bus richting Callosa. Ik ontspan.

vreemde commando’s vervliegen
woorden en zinnen
zonder filterend perspectief
verfrissen de lucht

geen hemel in mijn hoofd
blokkeert hier nog een weg
wat in me omgaat is helder
in vrijheid en aanvaarding

een eigen huis, een woning
ik zie wie ik kan zijn
wat in me omgaat is helder
vreemde commando’s vervliegen

In Callosa kan ik terecht in een van de monumentale panden van de Fundación Cultural Knecht-Drenth, een stichting, opgericht door Tijmen Knecht en Helen Knecht-Drenth, die tegen een beperkte bijdrage tijdelijke woon-en-werkruimte beschikbaar stelt aan Nederlandse en Vlaamse kunstenaars, schrijvers, vertalers en wetenschappers, om zo aan een van hun artistieke initiatieven te kunnen werken. Daar werk ik nu aan dit boek.


Dit verhaal is een verbeterde versie van :
https://www.onderweg24.nl/blogs/een-boek-schrijven-in-callosa/

Dit o.a. door opmerkingen van Cecile Koops en Liberty Biesma in de facebookgroep : schrijvers die feedback willen: https://www.facebook.com/groups/256720305361159

Waarom ik een boek schrijf en het zelf ga uitgeven

Ik heb n.a.v. het artikel ’7 redenen waarom ik mijn boek zelf heb uitgegeven’ van Saskia van den Brand, zelf ook even op een rijtje gezet, waarom ik een boek schrijf en het zelf wil gaan uitgeven. Ik begin nu mijn tweede maand ‘boek schrijven in Callosa’ Het boek staat nu in de grondverf en ik zal er hier nu op mijn website ook regelmatig verslag van doen.

‘We hoeven niet allemaal een bestseller te schrijven. Als schrijver ben je zelf je beste verkoopkanaal. De beste marketing is nog altijd vanuit je eigen persoonlijkheid’

Ik schrijf al heel mijn leven om persoonlijk te worden en om me persoonlijk te kunnen uitdrukken in woorden en taal, inmiddels ben ik 65 en ga ik er eindelijk aan staan, persoonlijk! Jammer zo laat pas, maar ja iedereen legt zijn eigen weg af in het leven. Ook ik.
Ik heb o.a. Nederlands gestudeerd en deze studie voltooid. Ik heb in het verleden wel een paar boeken in eigen beheer uitgebracht, maar daar zat nog geen helder uitgebalanceerde persoonlijke visie achter.
Als het vanuit je eigen persoonlijkheid voortkomt of misschien beter, degene wie je bent, dan is het makkelijk om er op sociale media iets van te kunnen zeggen.
Mijn boek zal samenhangen in fragmenten, die veelal ook los te lezen zijn. Ook ideaal voor op het nachtkastje. Het gaat vooral ook om het plezier in lezen en schrijven en het plezier, dat je kunt hebben als je creatief bezig bent in je leven en je kunt uitdrukken (in taal) en de zin die dat geeft. Dat wil ik overdragen en uitdragen.

Mijn boek is meer dan een boek omdat het ondertussen ook over schrijven gaat. Er worden ook een aantal manieren aangeduid om tot schrijven te komen, er worden schrijfvormen tussendoor uitgelegd, die je kunt uitvoeren. En aan de hand van opdrachten die je jezelf stelt kun je je eigen invulling daaraan geven. Zo wordt lezen en schrijven wat mij betreft leuk, zinvol en iets persoonlijks ook voor jou als lezer.

Het uitbrengen van mijn boek is voor mij meer een start om allerlei ander zaken van de grond te krijgen, lezingen, schrijfwandelingen, open podia en nog veel meer daar rondom heen, bijvoorbeeld ook creatieve schrijfbijeenkomsten, die heb ik in het verleden ook wel eens gegeven. Ik hoop dat ik zo ook mijn eigen merk kan worden en zijn.

Een echt groot netwerk heb ik nog niet, dat moet ik al doende gaan opbouwen.
Als je je boek in eigen beheer hebt uitgegeven, en je kunt het bij je activiteiten slijten, wat ik in mijn verleden als troubadour ook gedaan heb, dan verdien je heel veel meer, dan de marges die je van een uitgever ontvangt. Zo heb ik bovendien ook alles zelf in de hand. Maar nu moet ik ook contacten gaan onderhouden met mensen die bij me passen en die voor mij als schrijver ook belangrijk zijn. Ik ga me niet alleen focussen op mijn verhaal, maar me ook bezighouden met marketing. Marketing daar heb ik altijd een hekel aan gehad, maar als ik erachter sta vanuit mijn nu heldere persoonlijke visie, waarin ik verzonken ben, dan gaat het wel lukken. Ik ga sowieso mensen niets aansmeren of iets opdringen dat ze niet willen kopen.

Ik ga een trein in gang zetten

Al ben ik dan geen kinderboekenschrijfster. Het artikel ’7 redenen waarom ik mijn boek zelf heb uitgegeven’ van Saskia van den Brand sprak me enorm aan! Ik denk ook te weten waarom. Ze zegt dat ze veel alleen heeft gereisd en pelgrimstochten heeft gelopen. Ze zegt dat ze toen heeft ervaren dat er altijd wel weer een oplossing komt voor problemen onderweg. Pelgrimstochten heb ik ook gelopen en reizen doe ik nog! En inderdaad, als je iets in gang zet komen er vanzelf ook oplossingen.

Het boek van van Saskia van den Brand heet: ‘Avonturen in Boekenatlas’ Haar artikel had ik net even nodig. Mijn eigen boek heeft de werktitel: ’Reis naar bestaan’ of misschien gaat het ook wel heten: ‘Een boek schrijven in Callosa’ waarin ik ontdek wat geluk voor mij betekent, nu ik intuïtie heb ontdekt, waarop ik kan bouwen. Ik schrijf hier nog een maand in Callosa. Mijn boek is nu echt zichzelf heel organisch aan het ontwikkelen vanuit wie ik ben.

Het artikel van Saskia van den Brand, vind je hier:
https://schrijvenonline.org/blogs/7-redenen-waarom-ik-mijn-boek-zelf-heb-uitgegeven?utm_source=Email&utm_medium=Nieuwsbrief&utm_campaign=230922SONB

ik volg mijn eigen tempo

cover van het boek van Renate Dorrestein: Het geheim van de schrijver

Ik volg mijn eigen tempo

Ik ben blij dat ik voor mezelf nu een nieuw ‘vaarwater’ heb gecreëerd. Dit ‘onderweg24’. Daar ga ik heel rustig mee door… Ik ga me nu vooral richten op het boek dat ik aan het schrijven ben. Liedjes zingen, en video zet ik op een tweede plan en zal ik meer gebruiken ter ondersteuning.

Ik ben nu ‘het geheim van de schrijver’ aan het lezen van Renate Dorrestein. Geweldig boek. Mijn verhaal ontstaat net als bij haar vooral organisch. Ik luister naar wat het zeggen wil en vertaal dat. Ik bedenk het niet van te voren. Zo kan het zich ontwikkelen. Vooral niet teveel sturen. Ik vond het boek toevallig al weer een tijd geleden bij Boekspot op Utrecht Centraal. Dat heet nu Boekwissel.

Morgen ga ik nog even naar een groot Facebook-event in Eindhoven. Ik ga er nog vooral verkennend mee om, pas als mijn bootje wat dat betreft meer richting heeft en ook mijn boek er in grote lijnen is, weet ik meer waar ik heen wil. Ik doe het vooral in mijn eigen tempo. Zodat het leuk blijft en inspireert.

Ik werk nu enkel nog van binnenuit, organisch en op mijn manier. Wel wil ik het duidelijk naar mijn lezers kunnen vertalen. En ik richt me even vooral op het schrijven. Dat geeft mij rust. Dan stop ik ook vanzelf als ik er teveel mee bezig ben. De rest voltrekt zich dan vanzelf wel.