Vandaag met een vriend naar de Emmaus in Haarzuilens gefietst. Ik heb deze foto als een foto op een plaat daar gekocht 60cmx80cm. Ik vind het een fascinerende gekke foto. Het lijkt een beetje gefotoshopt, hoe die jongetjes achter dat meisje staan/zweven enzo. Ik heb al via google afbeeldingen gezocht, maar ik kan ‘m niet vinden. Ik zou wel graag weten wie hem gemaakt heeft.
Ik ga komende woensdagavond 26 april de avond voor koningsdag mijn resterende ‘boekjes+cd’ verkopen voor de spotprijs van 2 euro. Ik sta bij het Van Boekhoven-complex aan de Breedstraat in Utrecht. Het gaat om:
‘Als ik iemand ben’
11 jaar straatmuzikant
Dit boekje met cd geeft een tijds- en staatmuzikantenbeeld van rond het millennium. Vooral door anekdotische verhalen over mijn eigen locale en (inter)nationale optredens overal en nergens.
De gedichten en liedjes gaan over bestaan. De pelgrimstekstjes zijn vooral nog zoektocht naar die iemand uit de titel.
Wil iemand het toegezonden krijgen, dan kan dat, dan komen er voor Nederland 5,00 euro verzend- en verpakkingskosten bij, voor België 9,50 euro. Dat kan nu na de koningsdag nog steeds. Het gironummer is: NL 60 INGB 0003 3855 01 t.n.v. M.H.J. Hanrath
Mijn komende boek, gaat vooral over iemand zijn. Iemand, die niet enkel zijn driften volgt, maar onderdeel is van een gemeenschap en als zodanig ook geluk ervaart. Iemand die zijn eigen grenzen kan bewaken. Iemand, die zich niet door angst laat regeren. Die de intentie heeft het ‘goede’ te doen. Dat gaat gevat worden in verhalen, gedichten liedjes en gewoon tekst.
Heb je interesse in het een of ander, hou deze blogs in de gaten
Of schrijf je hier in om op de hoogte gehouden te worden
https://www.onderweg24.nl/landingpage/inschrijving/
in een groot opgeblazen Jezushuis
op een katholiek joodse kermis
sprongen nog restjes studentenecclesia
hun trampolinesprongetjes
in een allang beslecht achterhoedegevecht
weggestuurd ben je door de Jezuïeten
weggestuurd door de katholieke kerk
door de dichter Komrij getypeerd als
de Liesbeth List van het kerkelijk partijtje
copywriter van de Firma Christus & co
in een pipowagen in Lent
probeerde ik nog één keer
je ‘nieuwe liefde’ te peilen
het plafond hoorde mijn murmelarij
een bijbels getuigen ontbreekt eenvoudig in mij
dat werd dus niet samen steentjes keilen
in mijn jonge nog randkerkelijke jaren
heb ik jouw liedjes nog wel gezongen
ik krijg ze niet meer uit mijn longen
jouw gedichten vliegen trampolinevrij
fladderend verder weg van mij
in die pipowagen in Lent
lag ik wat dralend op mijn krent
je gepantserde beelden benauwen
ik ga ze niet meer herkauwen
deze limerick is echt the end
moge jij rusten in vrede
Ik ben lekker op dreef met mijn fragmenten, vandaag 28-12-22 is de trouwdag van mijn ouders. Ik heb mijn geboorte en hun leven een beetje willen schetsen, aan de hand van het verhaal daarover, dat ik me nog herinner.
ademnood
de eerste bevalling van mijn vader
beginnend huisarts boven een café
viel niet mee
‘s nachts, mijn hoofdje kwam al nader
Bam! het licht sprong uit
‘inhouden!’
zijn stem klonk luid
een zekering later
paarsblauwig gelapt
heb ik vanuit een kater
naar adem gehapt
als vrijwilliger hebben zij elkaar leren kennen
op een schip vol kinderen naar Engeland
die allemaal weer mochten gaan wennen
aan meer dan een tweede-wereld-oorlog-stand
mijn ouders zijn blijven hangen
in katholieke idealen gevangen
die hun geen eigen wegen boden
zij hebben elkaar geveeld
kinderen gedeeld
maar ook gefaald
sprankelende ogen van geluk
hebben het nooit gehaald
twee fragmenten:
Ik heb van 20 tot 23 december 2022 drie dagen overnacht in het voormalige Emmausklooster in Velp (Noord Brabant) heb daar langs het water gelopen, een paar keer naar Grave en daar is het eerste fragment van mijn nieuwe boek geboren:
1. Nieuwe Scheuten
ik koester het leven
glibber niet meer uit zijn hand
luister naar
waar vrijheid ligt
als aan een knotwilg
ontspringen in mij
nieuwe scheuten
ik volg geen utopie
gestructureerde pelgrimstocht
of systematisch geloof
vrijheid legt zich niet vast
geen onthechting
zonder eigen karakter
nederig groei ik
klaar met het schrijven
van herhaalrecepten
als aan een knotwilg
ontspringen in mij
nieuwe scheuten
mijn stam nog stevig genoeg
Vandaag 27 december volgt hier het tweede fragment:
2. rozen niet zonder doornen
ik zoek geen leraar meer, geen macht
geen ascetische woordenpracht
accepteer van rozen de doornen
leef op verlangen en levenskracht
ook begeerte is geen lelijk woord
er hoeft geen ego te worden vermoord
als je met liefde om kunt gaan
ga je gewoon met die banaan
en maak je de wereld een leefbaar oord
Hierbij deel ik mijn eerste ‘zine’ . Een zine is een low-budget publikatie, zonder tussenkomst van een redacteur of uitgever, gewoon een tekst (met illustratie) die je zelf maakt en wil delen. Ik noem zines, fragmentines. Deze heb ik gemaakt met een brochure-sjabloon uit google.docs. Meerdere fragmentines vormen een fragmentineblok. Meerdere blokken met eventueel afzonderlijke fragmentines gaan een fragmentografie vormen. Dan wordt het een boek. Dat is waar ik naar toe werk. Deze pantoum uit Callosa gaat onderdeel worden van een fragmentineblok van waarschijnlijk 5 pantoums uit Callosa
De fragmentografie:
Ik heb een nieuw genre ‘ondekt’, de fragmentografie!
De fragmentografie is geen biografie, geen autobiografie, geen levensverhaal, zelfs geen verhaal. Het is een verzameling fragmenten. De fragmenten in mijn eerste fragmentografie brengen inzichten te weeg. De titel is: inzichten in zicht. Die geeft ook het voorlopige karakter van veel inzichten aan. De presentatie van deze inzichten of fragmenten heeft geen plotverloop, geen verhaal opbouw, het zijn fragmenten, die gemakkelijk ook door elkaar gelezen kunnen worden. Het is ook geen zelfhulpboek dat je via een stappenplan van inzichten tot het ultieme inzicht gaat brengen. Het wakkert meer je inzichten en creativiteit aan. Er dagen inzichten en dat is ook de reden dat je door wil lezen. Er zitten wel verhaallijnen in, samenhang, en associaties zo dat de fragmenten in het hoofd van de lezer een geheel gaat worden, wat ook een reden is om verder te lezen, want je wil wel tot het einde komen, je wil alle inzichten gehad hebben om te kijken en te voelen hoe het ‘afloopt’ of waar het ophoudt. Deze eigenschap heeft de fragmentografie gemeenschappelijk met bijvoorbeeld een roman.
Pantoumen gaan een groot deel van die inzichten vertolken, maar ook zullen er liedjes aanwezig zijn, verhaaltjes, ‘ready mades’ , andere gedichten, en verder allerlei soorten tekstfragmenten zoals recepten, handleidingen, artikeltjes, boodschappenlijstje en noem maar op. Alles kan in ieder geval.
Thema’s komen ook voor, die zijn hier: reizen, interrail, schrijven, vormgeving, taal, je uitdrukken, contact.
Als lezer doe je inzichten op en verlang je naar nieuwe .
Tot zover maar even
Hier de aankondiging van de fragmentografie op youtube:
Ik ben weer terug uit Callosa, waar ik een fijn en inspirerende tijd heb gehad. Ik ben wel terug gekomen met overbelaste voeten en misschien is er iets anders aan de hand. Daar weet ik volgende week meer over. Voorlopig neem ik nog een week heel veel rust. Gelukkig heb ik hier mijn accordeon en heb ik er een liedje van gemaakt, een pantoum op muziek: (Zij voelen zich gehoord) uitgeputte plekjes
Dit is dan gelijk aflevering 1 van ‘een boek schrijven op mijn eigen manier’. Dit liedje hoort daarbij. Volgende aflevering meer over die eigen manier van boek schrijven. In ieder geval is dit liedje, deze pantoum ook weer een fragment in het geheel. De woorden zijn nog vers.
uitgeputte plekjes
mijn aandacht geeft ze rust
ik leef er niet meer overheen
mijn lijf is mij te kostbaar
mijn aandacht geef ze rust
ze voelen zich gehoord
mijn lijf is mij te kostbaar
ik jakker niet meer voort
ze voelen zich gehoord
ik hoop dat ze herstellen
ik jakker niet meer voort
een schoorsteen loost mijn stress
ik hoop dat ze herstellen
het schrijven verdiept zich
een schoorsteen loost mijn stress
van binnen wordt het stil
het schrijven verdiept zich
ik leef er niet meer overheen
ze voelen zich gehoord
uitgeputte plekjes
@onderweg24
Vandaag sluit ik mijn verblijf in Callosa af. Het eindverslag van mijn ’boek schrijven in Callosa’ (deel 5 uit de serie) voor de Stichting: Foundacion Cultural Knecht y Drenth. staat nu online. Een fijne en vruchtbare tijd was het. De feesten van Moren en Christenen, vier dagen lang, hebben hier enorm aan bijgedragen.
Ik ben blij dat ik hier heb kunnen zitten en dat het boek inmiddels half af is.
Voor wie interesse heeft hoe ik tot mijn boek ben gekomen en ook voor wie het leuk lijkt ook goedkoop op een leuke plek aan een kunstproject te werken. Hier mijn laatste video: een boek schrijven in Callosa.
Een boek schrijven in Callosa
het instituut kerk
de rug toe gekeerd en weg
van regel en dwang
van mank celibaat
dichte wrange mannentaal
zonder sprankeling
het evangelie
bekeren, overtuigen
niet vrij, niet mijn stijl
hoe moet een haiku?
hoe moet een lof? hoe een God?
hoe een hoe? en hoe?
treuren is voorbij
wie het instituut kerk verlaat
heeft niets te vrezen
Wat heeft het voor een zin me met iemand te identificeren? Inzichten veranderen, de mode, de wereld, ook ik. Een boek modelleren heeft ook geen zin; als het maar contact maakt met iets in jezelf.
Na uitgevallen treinen en vertraagde bussen onderweg ben ik toch nog voor middernacht gearriveerd in mijn hostel in Valencia. Interrailen mag meer, reizend schrijven kan weer! Dit boek eindelijk afmaken: ik zeg volmondig ja. In de keuken stamelt de uitbaatster Engelse woorden. Het hostel is verder leeg.
’Wat mag ik allemaal gebruiken,’ vraag ik. Het onzeker gebrabbel verandert in een angst-aanval. De energie die er hangt, doet me zeggen wat ik eigenlijk intuïtief door de telefoon al had willen doen: ‘Puedo entender el español. Ik versta Spaans. Moeizaam communiceren was het. Ze had me via een chat van booking.com laten weten, aanwezig te zijn, maar was er dus niet. Aanvankelijk kreeg ik haar antwoordapparaat. Ik was vriendelijk, maar ook wel kwaad en moe en misschien wat dwingend omdat ik niet meer zeker wist of ik nog wel een kamer zou bemachtigen. Ik moest nog een uur wachten, daar kwam het op neer. Zij wilde het uitleggen, maar haar woorden bleven warrig. ’Okay’, zei ik, ’ik zie het allemaal wel.’
Bijna automatisch verzink ik in wat in me omgaat en ontspan. Niet met haar angst mee gaan, niet de therapeut uithangen. Niet op het telefoongesprek terug komen: dat zijn de gedachten in mijn hoofd. Laat ontstaan, wat er ontstaat. Ook mijn eigen onzekere ladekastjes gaan open. Zij krijgt er onmiddellijk vleugels van en levendige ogen. ’Bedoel je materiaal uit de keuken of comida (eten)?’ Haar toon is nu licht en opgewekt.
‘Si, comida.’ Toen ik haar voor het eerst in levende lijve zag, leek ze me ook gelijk de kwaadste niet.
Ze doet de ijskast open, kijkt rond en wijst op ham, kaas en tostibrood. De ham glazig, de kaas, uitgedroogde harde plakken half nog in het aanbiedingszakje uit de supermarkt, het tostibrood, vochtig en klef. In mijn kamer vier ik dat ik de laatste trein naar Valencia heb gehaald met een gore tosti en een blikje zwaar bier, dat er ook nog stond. Ik ben er gewoon! Olé! Nog blijer was ik met het feit dat ik contact had puur op grond van wat er in me omging. Zo wil ik schrijven, zo wil ik reizen, zo wil ik zijn. Ik ben er!!!
De volgende dag wenst de uitbaatster mij een goede reis. Haar stem klinkt zacht en vriendelijk.
’Gracias,’ zeg ik opgelucht, dankbaar voor wat er zich tussen ons heeft afgespeeld. Onzekere golven losten zich op in helder rustig water. Zachtjes juich ik. Ik sta op gelijke voet met haar. Dit contact, deze uitwisseling! Haar niet zo frisse voedsel, wat maakt het uit? Ze gaf het graag. Wat is er vreemd aan een angstaanval? Ik raak er zelf niet meer door van van mijn stuk. Wie weet wat haar triggerde? En misschien riep mijn doen en laten ook wel wat op? Wie weet? Ik stel google maps in en loop richting busstation.
licht en loom vinden
benen, zich los wandelend
hun eigen voeten
niet meer wegzinkend
in natte zuigende gaten
lopen zij hun weg
De aroma van vers gezette koffie smelt op mijn tong; het broodje chorizo geurt alsof het vers uit het paradijs is gevallen. Buiten op het terras van het stationsrestaurant is het goed toeven. Over een uur gaat de bus richting Callosa. Ik ontspan.
vreemde commando’s vervliegen
woorden en zinnen
zonder filterend perspectief
verfrissen de lucht
geen hemel in mijn hoofd
blokkeert hier nog een weg
wat in me omgaat is helder
in vrijheid en aanvaarding
een eigen huis, een woning
ik zie wie ik kan zijn
wat in me omgaat is helder
vreemde commando’s vervliegen
In Callosa kan ik terecht in een van de monumentale panden van de Fundación Cultural Knecht-Drenth, een stichting, opgericht door Tijmen Knecht en Helen Knecht-Drenth, die tegen een beperkte bijdrage tijdelijke woon-en-werkruimte beschikbaar stelt aan Nederlandse en Vlaamse kunstenaars, schrijvers, vertalers en wetenschappers, om zo aan een van hun artistieke initiatieven te kunnen werken. Daar werk ik nu aan dit boek.
Dit verhaal is een verbeterde versie van :
https://www.onderweg24.nl/blogs/een-boek-schrijven-in-callosa/
Dit o.a. door opmerkingen van Cecile Koops en Liberty Biesma in de facebookgroep : schrijvers die feedback willen: https://www.facebook.com/groups/256720305361159
