Welkom op de Foto-expo op de volksuniversiteit Utrecht
Van een gewoon knip-en-plak-boek van de vervolgcursus fotografie o.l.v. van Isolde Woudstra heb ik een digitaal flipbook weten te maken. Dat is een boek, dat je gewoon met de muis digitaal pagina voor pagina kunt omslaan. Online. Zie het hier. https://www.onderweg24.nl/fragmentarisch/ Het aanvankelijke plakboek (‘de kladversie’) is ook op de tentoonstelling te zien.
De opening is donderdag 21 september van 18.00- 20.00 uur op de Nieuwegracht 41 in het gebouw van de volksuniversiteit in Utrecht. Er zijn hapjes en drankjes. Zie voor verdere info de flyer, die gemaakt is door Karmijn Eickhoff. Je bent van harte welkom. Ik ben er zelf dan ook. Toegang: gratis.
Ik loop momenteel dus het Pieterpad, af en toe dagje lopen, af en toe dagje schrijven. Zoiets. Ik ben een beetje aan het kijken: hoe krijg ik het Pieterpad gedicht/geschreven. Ik pluk de dag. Ik pluk nu elke dag wel bramen onderweg. Hoe pluk ik nu het Pieterpad?
Ik werd geïnspireerd door een gedicht Reeën van Miriam Van Hee. Het kwam uit ‘de bramenpluk: gedichten’. Deze bundel bevat gedichten over reizen, landschappen, dieren, kunst en liefde. Door subtiele observaties en ingehouden taal worden grotere thema’s van het leven aangesneden. Die bundel ga ik dus binnenkort lezen.
Van de etappe acht: Coevorden-Hardenberg die ik 7 september liep hier twee gedichten en enkele foto’s. Ik hoop al doende om mijn manier om ‘het Pieterpad lopen’ vorm te geven te vinden.
EEN GOEDE DIAGNOSE
Ik knielde op een bank van steen een steek ging door mijn been bukkend naar een blikje van welgeteld slechts 15 centen statiegeld
een dik pijnlijke en uitgeslagen knie had ik pas de dag erna ik had veel minder de regie niet leuk, maar ja, maar ja
een slijmbeurs, dacht ik mijn arts wees op een meniscusprobleem maar de fysio met zijn kennersblik zag enkel overbelast een spiersysteem
gelukkig dat er mensen zijn die hun vak nog goed verstaan ik ben na wat rust weer fijn en zonder punt op pad gegaan
IN GRAMSBERGEN DE BRUG OPEN ZIEN GAAN
Zij ging naar Gramsbergen, Pien om de brug open te zien bij de Mommeriete op het terras waar zij welgemoed aanwezig was
de tijdspanne dat zij daar keek tegen de zon in, wat biertjes gedronken midden in een hete pieterpadweek danste een stem in haar oren die klonken
‘Mooi he, zo open, ons pad’ Haar vriend die achter haar zat met zijn vierde halve liter zong vervolgens wankel: ‘ik ook van jou mijn schat!’
(de vrouw op het plaatje, vertoont geen gelijkenis met de creatie in bovenstaand dichterlijk sleutelgat)
Ik schrijf vooral om datgene wat in me leeft in verband met wat werkelijk is, uit te drukken. Dat is een behoefte. Ik ben zo meer een soort documentaire schrijver. Ik hang niet van enkel illusies aan elkaar. Ik wil leven en van het leven iets maken. Zinvol zijn in samenhang. Ik ben een reiziger en verzamel indrukken. Ik ben steeds weer tot liefde bereid. Steeds weer creatief. Taal is voor mij met name een middel, om uit te drukken, wat er in me omgaat dus, maar ik besef ook de onmogelijkheid en de beperktheid van dat middel. In het boek, waar ik mee bezig ben, gaat het vooral om çontact onderweg, vooral het aftasten daarvan. Het is ook een zekere verwerking in flarden van mijn verleden. Het gaat om (het ontstaan van) inzichten. Niet om groot drama met heftige emoties.
Kan ik houden van het leven en tevreden zijn met mijn eigen plek? Dit in vrijheid, zonder de dwang van instituties of anderen? Zo ja, dan volgt daaruit vanzelf ‘richting’. Het boek is een gestructureerde en doordachte verzameling indrukken, fragmentarisch en associatief van opbouw en soms ook een beetje stream of consciousness. Je kunt dit boek lezen als een bundel fragmenten, indrukken, verhaaltjes en gedichten. Een karavaan aan ervaringen, fragmenten uit de werkelijkheid.
Voor belangstellende interrailers die het lezen en voor mensen, die willen weten waar de verhalen zich afspelen of die in de fysieke reis willen neuzen is aan het begin van elk hoofdstuk de ’travel journey’ toegevoegd met een inhoudsopgave van de tekstfragmenten, verhaaltjes en gedichten.
Elk hoofdstuk begint met een themagedicht.
Ik ben aan het herschrijven.
Ik had 3 jaar geleden een soort sollicitatie video gemaakt. Een filmpje over de laatste rit van de Buffel, een personendieseltrein. Dat mag niet meer in Nederland. Daarom moest ie weg. Op zich waren de treinen nog prima. Ze zouden eerst naar Roemenië gaan, daarna misschien naar de sloop. Uiteindelijk gaan ze nu naar Polen. Ik solliciteerde in de video net als de treinen naar ‘nieuw werk’. Die video heeft mij er toe aangezet om bij de railcatering van de NS te gaan werken. Ik ben me meer gaan interesseren voor treinen en heb twee interailtickets gewonnen met een spelletje op station Utrecht. Zo ben ik dus uiteindelijk gaan interrailen en daarover wilde ik een boek schrijven.
Die video is een half jaar geleden ineens gaan ‘lopen’ en nog steeds doet ie dat. Ik heb dat youtubekanaal inmiddels omgedoopt tot onderweg24 en heb nog een paar buffelvideo’s toegevoegd, die nu ook goed lopen. Nu heb ik vorige week een kanaaltrailer gemaakt: die loopt niet echt. Ik ben wel blij dat ik ‘m gemaakt heb omdat het me richting geeft mijn volgende kanaalvideo beter te maken. Ik heb ‘m op youtube gezet, om weer verder te kunnen.
Ik wil nu ook eigenlijk ook meer een video gaan maken die specifiek over mijn boek gaat. Het kan allemaal ook nog wat mooier, de geuidskwaliteit kan beter etcetera. Maar de eerste versie van een trailer staat er nu wel. Hij valt blijkbaar ook niet zo duidelijk in een youtube-algoritme 😉 Ik denk dat dat algoritme wat mijn kanaal betreft ergens samenhangt met ‘de buffel’ en ’treinspotters’ Ik heb nog een ‘werktreinvideo’ en een nog te maken video over het weer een ander perspectief op het afscheid van de buffel op stapel staan om dat te testen. Daar maak ik mijn kanaal wel groter mee. Maar ik ga uiteindelijk toch voor wat ik nu echt te vertellen heb en mijn boek.
Zo ben ik dus bezig. Hieronder dus de voorlopige kanaaltrailer.
